قرآن كریم می‌فرماید:

« وَ اِنْ مِنْكُمْ اِلاَّ وارِدُهَا كَانَ عَلیَ رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِیاًّ »  

هیچ یك از شما باقی نمی‌ماند، مگر آن كه به دوزخ وارد شود

منبع: سوره‌ی مبارکه‌ مریم، آیه‌ی شریفه‌ی ۷۱.

سپس خداوند متعال در آیه ی بعدی می‌فرماید: «ثُمَّ نُنَجِّی الَّذیِنَ اَتَّقَوْا وَ نَذَرُ الظَّالِمیِنَ فِیهَا جِثِیاًّ»
  پس از ورود همه در دوزخ، افرادی را كه خداترس و باتقوی بوده اند، از جهنّم نجات خواهیم داد و ستم گران را فروگذاردیم تا در آتش بر زانو درافتند. 
 
منبع:سوره‌ی مبارکه‌ی مریم، آیه‌ی شریفه‌ی ۷۲

رسول خـدا صلّی الله‌علیه‌ و‌آله می‌فرمایند: هیچ نیكوكار و بدكرداری نیست مگر این كه داخل جهنّم می‌شود، امّا آتش جهنّم در برابر مؤمنان سرد و سالم خواهد بود، همان‌گونه كه در برابر حضرت ابراهیم سرد و سلامت بود.

سپس خداوند پرهیزكاران را از آتش رهایی می بخشد امّا ظالمان را در آن ذلیلانه رها می‌كند. 

منبع:تفسیر نورالثقلین، ج۳، ص۳۵۳

 به دو دلیل مؤمنین و اهل تقوی نیز از دوزخ عبور می‌کنند.

1. مشاهده عذاب اهل دوزخ موجب شكرگزاری و قدردانی بیشتر از نعمت‌های الهی در بهشت خواهد شد. البته مؤمنین درحالی كه آتش برایشان سرد و سلامت است، با سرعت بسیار زیادی از جهنّم عبور می‌كنند.

2.عبور بهشتیان از دوزخ، برای جهنّمیان نیز عذاب و موجب حسرت بیشتر ایشان می‌شود.