برخي عرفا مي گويند ما هفت بدن داريم. بدن فيزيكي يعني همين كه قابل

 مشاهده است

 اولين بدن ماست.

 اما بدن دوم به بعد را با چشم ظاهر نمي تواني ببيني بلكه يك حس شهودي لازم

 است تا آن را باور كني.

در بدن دوم احساسات و عواطف ما شكل مي گيرند.

اگر تو عاشقي و اگر متنفري از امكان بالقوه بدن دوم استفاده كرده اي.

 اين حالات شرايطي هستند كه از استعداد طبيعي بدن دوم ناشي مي شوند.

 سرچشمة انرژي عشق و تنفر يكي است و اين دو با هم هستند.

 اين كه چرا از يك فرد به خصوص خوشتان مي آيد و از فرد ديگري متنفر مي شويد

 تفاوت آنها در طبيعت ارتعاشات آنهاست.

در مرحله از رشد معنوي تو سعي مي كني از جهت هاي متضاد فراتررويد و اين

 را از ديدگاه ديگري هم مي توان بررسي كرد.

  برخي ذهن را به دو بخش خودآگاه و ناخودآگاه تقسيم كرده اند و بودا آن را

به 360 بخش تقسيم كرده.

احساسي كه نسبت به ديگران داريم به هر دو بخش مربوط مي شود

يعني گاهي با ديدن رفتارها و يا شنيدن حرف هاي يك نفر از او بدمان مي آيد

و گاهي بدون داشتن دليل واضح و مشخصي از كسي بدمان مي آيد و اين حس از

ناخودآگاه ما مي آيد.

بخشي ا زذهن كه حد و مرزي ندارد و در مقايسه با بخش آگاه مثل جنگل در برابر باغچه است.

    بخش ناخودآگاه جايي است كه اگر بتواني به آن دست يابي به كمال خواهي رسيد.

 وقتي از كسي بدت مي آيد از او فرار نكن تو مي تواني به او فكر كني و به

دلايلي كه باعث تنفرت شده بيانديشي.

 اين حس را سركوب نكن فقط به آن فكر كن حتي تظاهر نكن كه متنفر نيستي

با آن مواجه شو و دركش كن