وقتی در بامداد پنج‌شنبه ۲۰ اردیبهشت راکت‌های سوری بر فراز بلندی‌های جولان اشغالی مشاهده شدند و آژیر خطر به صدا درآمد؛ تمام امید صهیونیست‌ها به سامانه‌های پدافندی به خصوص گنبد آهنین بود که تمام راکت‌ها را منهدم کند، اما این امید واهی به کابوس تبدیل شد و شبی پرخطر را برای ساکنین مناطق اشغالی رقم زد.

نیرو‌های سوری در این شب نزدیک به ۷۰ فروند راکت به سمت بلندی‌های جولان شلیک کردند و به گفته رسانه‌های غربی از جمله دیلی تلگراف و گاردین سامانه پدافندی گنبد آهنین اسرائیل فقط توانست ۴ فروند را رهگیری و منهدم کند؛ حال سوالی که باید پرسید این است که چرا گنبد آهنینی که به همت یار غار آمریکا ساخته شده نتوانست در برابر راکت‌های سوری مقاومت کند و فقط به تماشای اصابت راکت‌ها به اهداف نشست.

هزینه گزاف اما بی‌نتیجه اسرائیل برای پدافند هوایی

از زمانی که رژیم صهیونیستی با حمایت کشور‌های غربی بخش‌هایی از سرزمین فلسطین را اشغال کرد می‌دانست که کشور‌های منطقه تشکیل سرزمین یهودی را در قبله اول مسلمانان نمی‌پذیرند و به مقابله با این اشغال بر می‌خیزند، پس از همان ابتدا با صرف هزینه‌های گزاف کار تجهیز خود به سلاح‌های مدرن را آغاز کرد.

اسرائیل از ابتدا تا امروز سالانه نزدیک به ۲۰ هزار میلیارد دلار برای برنامه نظامی خود هزینه صرف کرده که بخش بیشتر آن صرف ساخت و یا خرید سامانه پدافند هوایی برای مقابله با جنگنده‌ها، موشک‌ها و راکت‌هایی شده که احتمال شلیک آن‌ها به سرزمین اشغالی وجود داشت